Alles is liefde !


zondag 31 maart 2013

Een fijn Paasweekend

Hoewel het weer van geen kanten meewerkt, zijn het toch heel fijne Paasdagen. Lekker thuis, ook mijn liefvriendje is er, en alles in de relax-stand... Heerlijk !

Het Paasweekend is afgelopen donderdagavond al begonnen. Terwijl ik samen met de jongeren van het jongerencentrum druk in de weer was voor een grote actie voor Warchild, die heel goed en succesvol is verlopen, wachtte mijn liefvriendje thuis op me. Dat was fijn thuiskomen ! Op vrijdag waren er nog de normale verplichtingen en moest mijn liefvriendje ook nog werken, maar vanaf vrijdagavond kon de relax-modus voor ons allemaal écht aan !

Op zaterdag zijn we met derde gezellig even de stad in geweest en verder hebben we ons niet al te druk gemaakt. Lekker bankhangen, films kijken, de zomervakantie regelen (we hebben geboekt !) en genieten, dat waren wel onze belangrijkste bezigheden. Vanavond gaan we, na een heel luie dag, nog lekker even samen iets drinken in de stad en morgen staat een dagje Efteling met jongste op het programma. Helemaal leuk !

Dus dat fijne Paasweekend is echt wel gelukt ! Ik hoop van harte dat dat van jullie, lieve lezers, net zo fijn is !

maandag 25 maart 2013

Even bijtanken

Ik ben een rijk en dankbaar mens... Dat zeg ik wel vaker, en ik meen het uit het diepst van mijn hart. Zelfs nu, in deze moeilijke tijd. Omringd door heel veel liefde, vriendschap en steun ben ik in staat het hoofd redelijk recht en opgeheven te houden. Ik heb het geluk dat ik regelmatig even bij kan tanken. Even tijd leuke dingen, en voor gewoon niets hoeven. Zo fijn dat het kán !

Ook dit weekend kon dat. Ik ben weer bijgekomen van allerlei perikelen en kan weer fris de week in. Ik zeg niet snel dat het zwaar is, maar deze periode gaat me bepaald niet in de koude kleren zitten. Mijn lijf sputtert aardig tegen, want ondanks de revalidatie en de wijze lessen die ik daar heb geleerd, ga ik ongemerkt regelmatig over mijn grenzen. En de drukte in mijn hoofd is ook niet bevorderlijk voor de rust. Maar ja, dat kan bijna niet anders nu. Er moet zoveel gebeuren...

Gelukkig begrijpen mijn kids dat het soms even heel veel is en vinden ze het geen probleem dat ik dan wat tijd buiten het gezin, met mijn liefvriendje, doorbreng. Ik ben ze daar dankbaar voor, want het is voor hen ook heel moeilijk allemaal. Ik ben er zo veel en vaak mogelijk, maar heb die tijd voor mezelf ook nodig. Aan de ene kant vind ik dat heel egoïstisch van mezelf en voel ik me daar schuldig over. Maar aan de andere kant houd ik het op deze manier beter vol en kan er in de tijd dat ik thuis ben, meer voor ze zijn. Wel een pittig dilemma soms...

Afgelopen weekend was heerlijk. Er was enige drukte vanwege een optreden met mijn band op zaterdagavond, waardoor weer de nodige kilometers gemaakt moesten worden, maar de rest van de tijd was heel relaxt. Het optreden was erg leuk en gezellig. Mijn liefvriendje was samen met mijn moeder gekomen (hoe bijzonder is dat, hij had zelfs van te voren bij haar gegeten !), en na afloop hebben we haar thuisgebracht en ben ik, na een kopje koffie, weer met hem meegegaan.

Voor de zondag hadden we niets gepland. Heerlijk ! We hebben uitgebreid uitgeslapen, op ons gemak in bed ontbeten en ons favoriete programma gekeken. Toen moesten we ons even haasten, want mijn liefvriendje had iets toch bedacht voor de middag. Altijd leuk, een verrassing ! Pas toen we op de plaats van bestemming waren, kreeg ik te horen wat we gingen doen. Lekker naar de film ! We hebben een indrukwekkende arthouse film gezien, zijn daarna nog ergens een drankje gaan doen en toen weer terug naar huis gegaan.

We hoefden niet te koken, want er was nog over van vrijdagavond en we hebben allebei met een bord achter de laptop zitten smullen. Die laptops stonden er niet voor niets, want we zijn plannen aan het maken voor de zomervakantie. Na het eten was het al weer tijd om op te ruimen en in te pakken. Zo'n weekend vliegt voorbij !

Ik bof dus, dat ik de tijd mag nemen om bij te tanken. Het is nu maandag, het begin van een drukke week. Ik heb er al een drukke ochtend op zitten en de dagen die komen zijn zo mogelijk nog voller gepland. Er moet van alles... Maar hey, dankzij mijn bijtank-momenten kan ik er weer helemaal tegen aan !

woensdag 20 maart 2013

#tweepcare

Blij, ontroerd, geraakt, vrolijk, geïnspireerd, geconfronteerd... De vele reacties op mijn blogs, tweets en posts op Facebook zorgen voor een scala aan emoties. Of ik nu iets gezelligs te melden heb, of juist iets verdrietigs, iets grappigs of iets moeilijks, een vraag stel of een conclusie neerzet, er komt altijd wel van iemand een reactie of antwoord. Zo geweldig is dat !

#tweepcare... zo noem je het meeleven met dat wat je meemaakt en deelt door je volgers op Twitter. Ook de reacties op mijn blog en op Facebook reken ik daaronder. Ik ben in de gelukkige omstandigheid erg veel #tweepcare te mogen ontvangen. Op mijn blog over mijn op handen zijnde scheiding kwam een lawine van reacties, allemaal lieve, troostende en meelevende woorden, dikke kussen en knuffels en een hoop begrip. En toen ik vanochtend meldde best een beetje nerveus te zijn voor mijn sollicitatie-gesprek, kreeg ik heel veel knuffels en toi-toi-toi's van lieve mee-duimers toegestuurd. Dat maakt me echt enorm blij !


Dank jullie wel, voor alle bijzondere en lieve #tweepcare ! ♡

dinsdag 19 maart 2013

Tranen

Tranen om gesproken woorden
Tranen om geschreven tekst
Tranen... om alles
Tranen van onmacht en gekwetst zijn
Tranen van verdriet en onzekerheid
Tranen... om alles
Tranen om dat wat er speelt
Tranen om wat zo moeilijk blijft
Tranen... om alles
Tranen om onverschilligheid
Tranen om het gevoel niet goed genoeg te zijn
Tranen... om alles
Tranen om een bange toekomst
Tranen om angst voor verlies
Tranen ... om alles


Ze blijven maar stromen vandaag, die tranen. Blijkbaar zitten er zoveel, dat ze gewoon niet te stoppen zijn. Ik heb een onbedaarlijke huildag vandaag. Pfffff...

zondag 17 maart 2013

Zo geen zin !

Zo geen zin om uit bed te komen
Zo geen zin om de dag in te gaan
Zo geen zin om van alles te moeten
Zo geen zin om überhaupt op te staan

Zo geen zin om vrolijk te lachen
Zo geen zin om gezellig te zijn
Zo geen zin om positief te denken
Zo geen zin in ophouden van schijn

Zo geen zin om plannen te maken
Zo geen zin om de toekomst te zien
Zo geen zin om te werken aan morgen
Zo geen zin in het dagelijks stramien

Zo geen zin... maar de dag is begonnen
Zo geen zin... maar ik moet er voor gaan
Zo geen zin... dus ik spreek mezelf streng toe
Zo geen zin... hallo dag, ik kom er aan !

vrijdag 15 maart 2013

Confronterend

Mijn revalidatie-programma zit er over een paar weken op. Dan heb ik twaalf weken lang allerlei handvatten gekregen om goed te leren omgaan met mijn beperkingen. Ik heb waardevolle dingen geleerd, en weer veel nieuwe inzichten gekregen. Ik heb mezelf op een aantal vlakken nog beter leren kennen. Ik heb ontzettend lieve mensen leren kennen, met wie ik dit proces mocht doorlopen. En ik ben weer aan het sporten !

Twaalf weken die erg nuttig waren, leerzaam en soms erg confronterend. Vandaag was het dat ook. We zijn begonnen met terugvalpreventie, een zeer belangrijk onderdeel van het programma. Want hoe houd je het nieuwe gedrag en de aangeleerde 'trucjes' vast, zodat je niet terugvalt in je oude patronen ? Hoe blijf je weg van de gevaarlijke randen van je valkuilen ? Ik ken mezelf, en weet dat ik die valkuilen heb. Dat ik er erg op moet letten er niet weer in te vallen. De komende weken heb ik dus nog hard nodig om mijn eigen preventieplan te kunnen maken...

Vandaag was erg confronterend omdat ik me realiseerde dat alles verandert en ik het nog veel drukker ga krijgen dan ik al had. Nu ben ik vaak thuis, werk niet buiten de deur en kan regelmatig mijn rust nemen. Straks moet ik fulltime werken en in de tijd die overblijft alle andere dingen plannen. Het zal moeilijk worden om dan niet terug te vallen in mijn oude patronen. Het vloog me even naar de strot. Hoe ga ik het allemaal dóen ??!!

Nu heb ik sowieso m'n dag niet vandaag, dus het kwam even heftig binnen. De tranen zaten al hoog en even dacht ik ze niet binnen te kunnen houden. Gelukkig lukte dat wel, en kwamen ze pas los toen ik weer in de auto zat en onderweg naar huis was. Pfffff.... dat het je dan even zó te veel kan worden... bah !


maandag 11 maart 2013

Vóór de drukte...

Het zijn heftige tijden... Ik merk aan alles dat de dingen die gaande zijn, enorm veel energie kosten. Mijn hele lijf doet pijn, mijn hoofd maakt overuren en ik ben zó moe. Gelukkig kon ik afgelopen weekend weer even lekker bijkomen. Na overleg met mijn gezin kon ik dit weekend bij en met mijn liefvriendje doorbrengen. Even niks hoeven, rustig aan doen, bijslapen en proberen mijn hoofd een beetje op orde te krijgen. Veel meer dan dat heb ik niet gedaan.

Nou ja, behalve dan dat we met een kapotte auto naar de garage moesten, even een uurtje zijn gaan shoppen in een regenachtig en bijna leeg stadscentrum, gezellig op een vlooienmarkt hebben rondgesnuffeld, een paar uurtjes hebben gewerkt en last but nog least, hebben geprobeerd warm te blijven in een buitenhuis waar de verwarming er spontaan de brui aan gaf. Best relaxt dus ! ㋡

Het was heerlijk om even tot rust te kunnen komen. De afgelopen weken hebben me aardig uitgeput, dat merkte ik pas toen ik dit weekend een beetje kon ontspannen. Dat is natuurlijk vaak zo, als je even niets hoeft, voel je pas hoe moe je bent. Logisch ook wel, behalve de moeilijke zaken die nu spelen, gaat alles verder gewoon door. Ik ben nog steeds druk aan het revalideren, het huishouden moet worden gedaan, ik moet een baan zien te vinden, verplichtingen stoppen niet, de kids hebben, zeker nu, de nodige aandacht nodig en de wereld draait gewoon door, daarin moet je gewoon meedraaien. Al met al is het soms best een beetje veel...

Dit weekend was dus heel welkom. Ik ben wat bijgekomen, en kan er weer even tegen. Er moet veel gebeuren de komende tijd, en ik heb al mijn energie nodig om het allemaal goed te laten verlopen. 
Vandaag was weer een drukke dag. Vanavond zijn er nog een paar dingen die moeten gebeuren en daarna ga ik lekker onderuit en niet te laat naar bed. Weer energie opdoen voor morgen ! Ik zal het nodig hebben...

(Maar... mijn inspanningen voor het vinden van een nieuwe baan hebben hun eerste vruchten afgeworpen: volgende week heb ik een sollicitatiegesprek ! Yes !)

zaterdag 9 maart 2013

Dankbaar

Diep ontroerd ben ik… tot in het diepst van mijn hart geraakt door de vele mooie en lieve reacties die ik heb ontvangen naar aanleiding van mijn laatste blog…
Zoveel berichtjes, via mail, Twitter, Facebook, Whatsapp, sms, hier op het blog… Wow ! Het doet me ontzettend goed dat er zoveel mensen zijn die meeleven. Die me sterkte wensen, kracht en hele dikke knuffels sturen. Die me vertellen dat het allemaal wel goed komt, ook al is het nu erg moeilijk. Die me moedig en dapper noemen… Ik werd er stil van…

Lieve lieve allemaal, duizendmaal dank voor alle lieve woorden en voor jullie steun !

❤✗✗✗❤






donderdag 7 maart 2013

Het áller-, állermoeilijkste ooit...



Gisteravond moest ik iets vreselijks moeilijks doen. Iets waarvan ik altijd heb gehoopt het nooit te hoeven doen. Maar na een lange periode van twijfel en veel verdriet moest het toch gebeuren…
Gisteravond heb ik samen met mijn man een gesprek met onze kinderen gehad. Een heel moeilijk gesprek. Een gesprek waarin we ze moesten vertellen dat hun leven enorm gaat veranderen. Dat hun veilige en vertrouwde wereldje flink op z’n kop gaat.

Gisteravond hebben we de kinderen moeten vertellen dat wij niet samen verder gaan. Dat het niet langer gaat en dat we dus uit elkaar gaan. Het was het moeilijkste wat ik ooit heb moeten doen… Want hoe vertel je dat ? Hoe vertel je dat alles zal veranderen ? Dat hun ouders straks niet meer samen met hen in één huis wonen ? Dat er nogal wat gevolgen zijn die ook hen raken ? Dat je dit eigenlijk niet wil, zeker voor hen niet, maar geen andere uitweg ziet ?
 
Gisteravond ben ik met buikpijn en een bonzend hart aan dat moeilijke gesprek begonnen. Ik heb het woord genomen en ze uitgelegd dat we na lang proberen, zoeken, praten, ruziën en er toch niet uit kunnen komen, hebben besloten om niet samen verder te gaan. Dat er dingen veranderen in de loop der tijd. Dat mensen veranderen en zich ontwikkelen en dat het dan kan gebeuren dat je wegen niet langer parallel lopen, maar steeds verder van elkaar verwijderd raken. Dat je je uiterste best kunt doen om die verschillen in je gezamenlijke leven in te passen, maar dat die verschillen zo groot kunnen worden dat dat gewoon niet meer gaat. Dat je heel erg je best kunt doen om het weer ‘goed’ te krijgen, om die wegen weer samen te laten lopen, maar dat dat niet altijd lukt. Dat dat ons niet is gelukt en ook niet meer zal gaan lukken. Dat we dus gaan scheiden… 

Gisteravond was ik best bang voor de reactie van de kinderen. Daar had ik zo mijn redenen voor, er is nogal wat aan de hand geweest de afgelopen tijd. Maar de reactie waar ik zo bang voor was bleef uit. Ze hadden het eigenlijk al wel verwacht… Dat was ook niet gek, ze hebben helaas regelmatig wel het een en ander meegekregen van de onrust die er was, van alle moeilijkheden die we het hoofd hebben proberen te bieden en, moet ik tot mijn spijt en schaamte bekennen, van de soms pittige ruzies die er waren… 

Gisteravond bleven de kinderen erg rustig na onze mededeling. Ik denk niet dat ze het al helemaal bevatten, dat hoeft ook niet, maar het was erg prettig dat we er goed over konden praten. Hoe dat in de nabije toekomst gaat, als het allemaal concreter wordt, weet ik niet. Het komt zoals het komt. We vonden het belangrijk om het ze nu al te vertellen, al weten we zelf ook nog niet precies hoe een en ander zal gaan lopen, maar we wilden dat ze de tijd krijgen om aan het idee te wennen. Om na te denken over wat zij willen, want ook zij hebben recht van spreken en moeten keuzes maken.

Gisteravond hebben we het, door het aan de kinderen te vertellen, voor onszelf ook concreter gemaakt. Het is écht zo, wij gaan scheiden. Er komt een eind aan een relatie van 29 jaar, aan 22 jaar huwelijk, aan samen een gezin vormen. En dat is echt wel even heel erg slikken…

woensdag 6 maart 2013

Als een berg...

Het zal echt gewoon moeten, maar je weet niet hoe
en met al je vragen kun je naar niemand toe
Alleen moet je het klaren, iets anders kun je niet
Alleen heb je te dealen met je angst en je verdriet

Al zijn er lieverds om je heen, die er graag voor je zijn
Je zult zelf moeten omgaan met je twijfels en je pijn
Het moeilijke dat op je wacht, kan niemand doen voor jou
Al schijnt de zon uitbundig nu, jij voelt alleen maar kou

Een naar gevoel, angst voor wat komt en een heel bang hart
niemand kan je helpen met je pijn en met je smart
Je moet je schouders rechten en handelen volgens plan
want je weet zelf het beste dat je echt niet anders kan

Ben eerlijk naar jezelf, om dat ook naar de ander te kunnen zijn
al zorgt het straks voor onbegrip, verdriet en heel veel pijn
Kijk diep in je hart, dan weet je dat je er álles aan hebt gedaan
Maar dit is wel het heetste vuur waar je ooit voor hebt gestaan...

maandag 4 maart 2013

Goed bezig !

Een relaxed weekend hebben, en toch heel productief zijn… ik kan dat !

Relaxen, daar ben ik sowieso heel goed in *grinnik*. Dit weekend was ik samen met mijn liefvriendje en we hadden afgesproken er een paar lekker rustige dagen van te maken. We hadden geen afspraken staan, dat was al uniek, gezien onze agenda van de laatste maanden, en derhalve hadden we dan ook besloten dat zo te houden. We waren er ook allebei erg aan toe… Alleen maar doen waar we zin in hebben en vooral heel rustig aan doen, dat was het motto van dit weekend.

Ik moet zeggen, het is aardig gelukt… Languit op de bank voor de televisie met een hapje en een drankje, uitslapen, heel lang in bed liggen, maar ook veel praten waren zo’n beetje de belangrijkste ingrediënten van onze dagen samen. Vrijdagavond zijn we in relax-modus gegaan, en pas gistermiddag zijn we daar langzaam aan weer uitgekomen. Behalve een paar uurtjes lekker stadten hebben we verder niet veel actiefs gedaan…

Tot gistermiddag dus. Toen hebben we allebei onze laptop ingeschakeld en zijn aan de slag gegaan. Omdat ik met enige spoed op zoek ben naar een baan, heb ik met hulp van mijn liefvriendje wat stappen ondernomen om mijn kansen op een leuke job zo groot mogelijk te maken. Zo heb ik mijn LinkedIn pagina aangepast, je moet tenslotte met de moderne tijd meegaan, en heb mijn c.v. uitgebreid. Ik heb gisteravond bij thuiskomst nog op een leuke baan gesolliciteerd (duimen maar !) en mijn liefvriendje heeft me tips gegeven die de kans snel iets te vinden kunnen vergroten. We zijn dus erg goed bezig geweest !

Het was ook heel gezellig, zo naast elkaar aan tafel. Allebei in onze favoriete weekendkleding (juist, de joggingbroek), koffie en thee binnen handbereik, mét een flink stuk appeltaart met slagroom en later wat hartigers, muziekje op de achtergrond… Echt wel knus ! En toch veel gedaan ! Ik ben trots op ons… *grijns*…

Het was een fijn weekend, waarin ik wat heb kunnen bijtanken van alles wat er gaande was en is, lekker heb geslapen, fijne en belangrijke gesprekken met mijn liefvriendje heb gevoerd, heb genoten van de rust en een paar goede stappen richting een nieuwe beroepsmatige carriere heb gezet. Meerdere vliegen in één klap geslagen dus.

Ik zeg het gewoon nóg een keer: 'Goed bezig !'.